Kurtzeko plazan batu ginen 10:00etan, eta talde bi egin genituen, erronkak emozio handiagoa izateko. Taldeek ibilbide bera egin zuten, baina altxorra aurkitzeko pistak leku ezberdinetan zeuden, eta hori pizgarri berezia izan zen taldeentzat, partaideek uneoro ikusten baitzuten beste taldea aurretik edo atzetik zegoen.
Jokoaren xedea altxorra aurkitzea zen, baina horretarako, bildutako pistetan aurkituko zuten logika jolas bat planteatu genien. Arrasto bakoitzak altxorretik hurbilago eraman zituen gure lagunak, baina jokoa osorik osatu arte ez genien eman altxor preziatuaren kokapena. Eta ez, umeentzat pentsatutako kontua dela eman arren, gogotik bota zuten izerdia, ezkutatutako paperak non zeuden eta jokoa nola ebatzi behar zen asmatzeko!
Arratsaldean eguzkia atera zen laino artetik, eta behin betiko uxatu genuen aurreikusita zegoen euriaren beldurra. 18:00etan hasi ginen, eta bigarren txandako parte hartzaileak ere ederto batean moldatu ziren. Goizekoak bezala, arrasto bakoitzaren atzetik ibili ziren, Pepetora heldu ziren arte. Bertan, azken argibidea zuten zain, eta tentsio uneak bizi izan genituen, talde biak oso parekatuta egon zirelako azken txanpan.
Altxorra Belategi auzoko Baserri baten ondoan ezkutatu genuen, San Juan gauak utzitako errautsa batzuen ondoan. Bertan, Karmele Arrieta zain genuen, gau magiko honek euskaldunontzat historian izan duen garrantziaren zergatia kontatzeko. Oso kontu, kanta eta ohitura interesgarriak aipatu zizkigun Belategiko berbalagunak, eta adi-adi entzun genion denok, altxorraz gozatzen genuen bitartean.
Altxorra gozokiz betetako kutxa zen, baina barruan zegoen mezuak ondotxo azaltzen zuen altxorra ahoz aho darabilgun hizkuntza dela eta euskarak, gozokiek ez bezala, zenbat eta gehiago dastatu, orduan eta iraupen handiagoa daukala. Beraz, kantak dioen bezala, "maita nazazu gutxiago eta goza nazazu gehiago"
Orain udako berbalagunen txanda da! Besteok urrian ikusiko dugu elkar!
Ondo pasa uda!
